Kennismaken met groepsgenoten

Ik ben Manon, 18 jaar en ik loop stage bij Humanitas Unlimited. Ik was aanwezig bij de kennismakingsbijeenkomst van dinsdag 10 september, waar de eerste ontmoeting heeft plaatsgevonden tussen een paar deelnemers van het project Unlimited en de vrijwilligers van dit project. Deze ontmoeting vond plaats met vier deelnemers en drie vrijwilligers. Centraal in deze bijeenkomst stond de kennismaking met elkaar. Tijdens de kennismaking is er veel kennis over cultuur uitgewisseld. Het uitwisselen van cultuur vond ik erg interessant, want dat verschil is groot. Zo was de reactie van één van de deelnemers dan ook opvallend toen er werd verteld dat de families in Eritrea erg groot zijn, daar bestaat een gezin gemiddeld wel uit 10 kinderen! In haar cultuur is het normaal om deel uit te maken van een gezin met ‘maar’ één kind. Dit was nog maar een voorbeeld van de velen verschillen die er tussen de verschillende culturen bestaan. Ik vind het bijzonder om te zien hoe graag de deelnemers zich aan willen passen aan de Nederlandse cultuur en wat zij daar allemaal voor doen. Dit viel mij op toen er aan een van de deelnemers de vraag werd gesteld of zij niet in een Eritrees restaurant in de buurt zou willen werken, waarop werd geantwoord dat zij dit liever niet wil, omdat zij op die manier haar Nederlandse taal niet verder ontwikkeld. Ook gaven zij meerdere malen aan de Nederlandse mensen heel aardig te vinden. Het viel mij op dat de communicatie aan het begin van de bijeenkomst nog wat stroef verliep, maar naarmate de bijeenkomst vorderde dit steeds beter ging. Voor mij was het even omschakelen om te letten op welke woorden ik wel en niet kon gebruiken en waar ik vooral op moest letten was mijn praattempo. Voor de deelnemers van Unlimited is het Nederlands namelijk moeilijk te volgen, omdat zij aangeven de taal nog niet eigen te zijn. Dit heeft mij tot het inzicht gebracht dat je - door je simpelweg een beetje aan te passen aan elkaar - je al een heel eind komt.